Het Verhaal van een Vaandel
Jul
Op 2 juli ontving het SHC het verenigingsvaandel van gymnastiekvereniging Jahn II van de jubileumcommissie. v.l.n.r. Aly Corporaal, Fenna Schipper, Helen Kämink, Jaap Meijering en Jan Hartman. Foto: Jaap Kok/SHC.
Tentoonstelling over het vaandel van gymnastiekvereniging Jahn II uit Stadskanaal
Tot en met 28 september is in de wisselkamer van het SHC een kleine tentoonstelling te zien over het vaandel van gymnastiekvereniging Jahn II. Het Streekhistorisch Centrum mocht dit vaandel onlangs van de vereniging aan de collectie toevoegen.
1883
Het vaandel van Jahn II is al in 1883 gemaakt van zwart fluweel door een aantal vooraanstaande dames uit Stadskanaal, die toen zelf nog niet eens lid mochten worden. 1883 is het oprichtingsjaar van de eerste vereniging Jahn, die echter ruim 10 jaar later weer ter ziele ging. In 1903 probeerde men het opnieuw met meer succes. Toen werden de Romeinse II en het oprichtingsjaar 1903 van de vereniging Jahn, nu Jahn II, aan het vaandel toegevoegd. Het vaandel is dus al ruim 140 jaar oud en daarmee één van de oudste originele objecten van het Streekhistorisch Centrum.
Zwaargewicht
Een vaandel was van oudsher van groot belang voor een (sport-)vereniging. Het moest met eerbied worden behandeld, het ging trots voorop tijdens een manifestatie en het werd ook eerbiedig gegroet. Ere-voorzitter van de vereniging, Jaap Meijering was jarenlang vaandeldrager: “Het was een eer als je werd aangewezen om voorafgaand aan de uitvoering het vaandel te mogen dragen, maar het was niet makkelijk. Het dikke fluwelen doek, behangen met tal van medailles, is behoorlijk zwaar en je moest het niet alleen rechtop dragen, maar tijdens de groet ook naar voren buigen en dan even zo blijven staan”.
Meijering heeft het vaandel de laatste decennia steeds zorgvuldig thuis bewaard, samen met nog tal van andere vlaggen en archiefstukken van de gymnastiekvereniging waaronder de originele oudste groepsfoto, uit 1903. Het SHC mocht ook deze stukken nu aan de collectie toevoegen.
Kwetsbaar
De schenking ging tevens gepaard met een financiële donatie, wat voor directeur Helen Kämink een extra verrassing was: “Natuurlijk zijn we blij met de kostbare schenking. Maar zoiets aannemen is één ding, vervolgens moet je er ook goed voor zorgen. Dat is bij zo’n kwetsbaar en waardevol object als een vaandel best een zorg. Met de geldelijke bijdrage kunnen we zorgen voor een goede kast en verpakking zodat schadelijke invloeden tot een minimum worden beperkt.”
Het geschonken vaandel en de archiefstukken zijn de komende tijd in het Streekhistorisch Centrum te bewonderen in de kleine tentoonstelling “Verhaal van een vaandel”, nog tot en met 28 september 2024.
